Bicos a moreas!
luns, 21 de marzo de 2016
21 de marzo. Día da Poesía
21 de marzo
(Día da poesía)
A VELLA LINGUA.
(Día da poesía)
A VELLA LINGUA.
Versos pra un país de minifundios.
Manuel María (Letras Galegas 2016)
Renunciade á vella lingua
que nos vén tan de lonxe,
tan de fondo, luída con amor
xeneración con xeneración,
soporte do noso esprito,
flor do noso sentimento,
fonte da que agroma
o cachón potente do pensar.
Renunciade á vella lingua,
a creación máis xenial
do noso pobo, a cunca
sacra que garda a fonda
e total plenitude do noso ser.
Renunciade á vella lingua,
a fala nai, e seredes
entón máis señoritos,
seredes máis “castizos”.
Renunciade á vella lingua
-aínda que non sei como
faredes pra borrar ese
escuro acento delator-
e quedaredes capados:
sen as palabras precisas
pra aquecer o corazón,
para expresar de verdade
o que vós sodes.
Renunciade á vella lingua
que dende séculos vén
mamando o noso pobo
e quedaredes envoltos,
sulagados
na tebra e na impotencia.
Quedaredes mudos,
sen a palabra
que aluma e que revela.
DEITADO FRENTE AO MAR.....
Celso Emilio Ferreiro
Lingoa proletaria do meu pobo
eu fáloa porque si, porque me gosta,
porque me peta e quero e dáme a gaña
porque me sai de dentro, alá do fondo dunha tristura aceda
que me abrangue ao ver tantos patufos desleigados,
pequenos mequetrefes sen raíces
que ao pór a garabata xa non saben
afirmarse no amor dos devanceiros,
falar a fala nai,
a fala dos avós que temos mortos,
e ser, co rostro erguido,
mariñeiros, labregos do lingoaxe,
remo i arado, proa e rella sempre.
Eu fáloa porque si, porque me gosta
e quero estar cos meus, coa xente miña,
perto dos homes bos que sofren longo
unha historia contada noutra lingoa.
Non falo pra os soberbios,
non falo pra os ruís e poderosos,
non falo pra os finchados,
non falo pra os baleiros, non falo pra os estúpidos,
que falo pra os que agoantan rexamente
mentiras e inxustizas de cotío;
pra os que súan e choran
un pranto cotidián de bolboretas,
de lume e vento sobre os ollos núos.
Eu non podo arredar as miñas verbas
de tódolos que sofren neste mundo.
E ti vives no mundo, terra miña,
berce da miña estirpe,
Galicia, doce mágoa das Españas,
deitada rente ao mar, ise camiño...
domingo, 13 de marzo de 2016
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)